2008 წლის “დეზერტირები” და დეზერტირები…

არასამთავრობო ორგანიზაცია “სამრთალი და თვისუფლების” მოკლე ანგარიში 2008 წლის აგვოსტოს ომის შემდგომი მდგომარეობის შესახებ საქართველოს შეიარაღებულ ძალებში

2008 წლის აგვისტოს საომარი მოქმედებების შედეგად დეზერტირობისა და სამხედრო სამსახურიდან დათხოვნის საკითხი

ირაკლი სესიაშვილი

2008 წლის აგვისტოში, როგორც ცნობილია, საქართველოში ადგილი ჰქონდა საომარ მოქმედებებს, კერძოდ სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის რეგიონებში. აღნიშნული მოქმედებების შესახებ შეფასება თან ერთვის ამ პროექტს. ამ ანგარიშში კი ჩვენ განვიხილავთ საომარი მოქმედებების შემდგომ წარმოქმნილ დეზერტირობისა და სამსახურიდან დათხოვნის საკითხებს, რომლებითაც ასოციაცია აქტიურად იყო დაკავებული. პირველ რიგში კი შევეცდებით მოკლე ანალიზი შემოგთავაზოთ არსებულ ვითარებასთან.

2008 წლის 8 აგვისტოს სამხრეთ ოსეთის ტერიტორიაზე სამხედრო მოქმედებები დაიწყო. რუსული სამხედრო ძალები საქართველოს ტერიტორიაზე აფხაზეთისა და ოსეთის მხრიდან შემოვიდნენ და რამდენიმე დღის განმავლობაში აწარმოებდნენ დაბომბვებს მთელი საქართველოს მასშტაბით. 11 აგვისტოს პრეზიდენტმა სააკაშვილმა ცალმხრივად ცეცხლის შეწყვეტის შესახებ განაცხადა და სამთავრობო სამხედრო ძალების უკან დახევის შესახებ ბრძანება გასცა. მიუხედავად ცეცხლის შეწყვეტის შესახებ მიღებული გადაწყვეტილებებისა, რუსეთის საჰაერო ძალები ტერიტორიების დაბომბვასა და ქვეყნის სიღრმეში სამხედრო ძალების შემოყვანას განაგრძობდნენ. მათ დაიკავეს დასავლეთ საქართველოს მნიშვნელოვანი ნაწილი, დაიკავეს სენაკის სამხედრო ბაზა, ოკუპირებულ იქნა ზემო აფხაზეთის ადმინისტრაციული რეგიონი, ქალაქი გორი და გადაკეტეს დასავლეთ – აღმოსავლეთ დამაკავშირებელი გზის მონაკვეთი. ინტენსიური დაბობმვის გამო საქართველოს შეიარაღებული ძალების ხელმძღვანელობამ ჯარების დახევის და მათი სხვადასხვა რეგიონებში განთავსების შესახებ გადაწყვეტილება მიიღო.

ჯარების არაეფექტურ მმართვის, სამხედრო მმართველობის შეუთანხმებელი და არა ადექვატური გადაწყვეტილებების გამო ჯარების გარკვეული ნაწილი დასავლეთ საქართველოში, ხოლო ნაწილი აღმოსავლეთ საქართველოში აღმოჩნდა. სამხედრო შენაერთების ზოგიერთმა ხელმძღვანელმა იარაღის ჩაბარებისა და სახლში წასვლის შესახებ გასცა ბრძანება, რათა მოწინააღმდეგეს ერთად შეჯგუფებული სამხედრო ქვედანაყოფები არ გაენადგურებინა. ასეთ პირობებში ბევრმა სამხედრომ სამხედრო აღჭურვილობა ჩააბარა და საკუთარ სახლებს ან ახლობლებს მიაშურა.

14 აგვისტოს, მას შემდეგ რაც კონფლიქტის ორივე მხარემ ცეცხლი შეწყვიტა, სახმელეთო ჯარების სარდალმა, ვიცე – პოლკოვნიკმა მ. ბალახაძემ გასცა ბრძნება, რომ მომხდარიყო ქვედანაყოფების აღრიცხვა და ის ჯარისკაცები, რომლებიც არ იმყოფებოდნენ დისლოკაციის ადგილზე, მათი საქმეები შესაბამისი ადმინისტრაციული და სისხლისსამართლებრივი წარმოებისთვის სამხედრო პოლიციას გადაცემოდა. როგორც მოგვიანებით გაირკვა, დისლოკაციის ადგილებზე არ აღმოჩნდა დაახლოებით 1700-2000 სამხედრო მოსამსახურე. შესაბამისად, მათი საქმეები გადაეცა სამხედრო პოლიციას და სამხედრო პოლიციამ მათი საქმეების მოკვლევა დაიწყო. უკვე ამ პერიოდისთვის დაკავებულ იქნა რამდენიმე სამხედერო მოსამსახურე (დაახლოებით 60 პირი) დეზერტირობის ბრალდებით (რაც ითვალსიწინებს თავისუფლების აღკვეთას 1 ნაწილის მიხედვით – 3 – 7 წლამდე, 2 ნაწილის მიხედვით 5 – 10 წლამდე).

ნახევარი მართლაც თავად რუსებმა ჩამოყარეს

ირაკლი ალადაშვილი

ჩამოგდებული რუსული ბომბდამშენის ნაწილები ჩემთან ინახება, რუსეთის გენშტაბი კი დღემდე უარყოფს მის ჩამოგდებას!

ინგლისურენოვან რუსულ სპეციალიზებულ საიარაღო ჟურნალ Moscow dejence brief-ში გამოქვეყნდა სკანდალური სტატია, რომელიც მაშინვე აიტაცეს მსოფლიოს წამყვანმა საინფორმაციო საშუალებებმა.

კერძოდ, ჟურნალი ამტკიცებს, რომ აგვისტოს ომის დროს ჩამოაგდეს არა ოთხი რუსული თვითმფრინავი (როგორც ეს რუსეთის თავდაცვის სამინისტროს ოფიციალური მონაცემებითაა ცნობილი), არამედ ექვსი და ამ ექვსიდან სამი თავად რუსმა მეზენიტეებმა შეცდომით ”მეგობრული ცეცხლით” ჩამოყარეს.

8 აგვისტოს საბრძოლო მოქმედებების რაიონში ჩამოგდებული Су-25 ტიპის მოიერიშე არა ქართული, არამედ რუსული იყო, იგი, სავარაუდოდ, თავად რუსმა მეზენიტეებმა დააზიანეს, ხოლო კატაპულტირებულ და პარაშუტით დაშვებულ პილოტს ცეცხლი ოსმა სეპარატისტებმა გაუხსნეს…

განცდილი და სამომავლო რეზერვი

პატივისცემით

ალექსანდრე ელისაშვილი

ეროვნული გვარდიის აწ უკვე ყოფილი მე-10 კადრირებული ბრიგადის,

105-ე ბატალიონის, მეოთხე ასეულის პირველი ოცეულის სერჟანტი

ყოველთვის მძიმედ ამოვიოხრებ ხოლმე, როდესაც რეზერვს ვიხსენებ. ყველაფერს, რაც რეზერვთან მაკავშირდებდა და მაკავშირებს.

არადა, როგორ ხელისგულზე იდო ის ყველა ხარვეზი სარეზერვო სისტემის, რომელიც აუცილებლად იჩენდა თავს საბრძოლო მოქმედებებში და რომელთა დანახვა ჩემთვისაც კი მარტივი იყო, არათუ პროფესიონალი სამხედროებისთვის, რომელთაც წესით უნდა ეზრუნათ ნაკლოვანებების გამოსწორებაზე.

“პაკაზუხა” – სამწუხაროდ ყველაზე მეტყველად სწორედ ეს რუსული თქმა ესადაგება იმ პომპეზურად დაწყებულ და გაპიარებულ კამპანიას, რომელიც რეზერვის სისტემის შექმნას გასდევდა თან.

100 ათასი რეზერვისტი – არადა რა ომახიანად ჟღერდა, მაგრამ ამ ტელეომახიანობის მიღმა რა იდგა სამწუხაროდ ამით სერიოზულად არავინ ინტერესდებოდა. რამდენად ბრძოლისუნარიანები, მოტივირებულები, გაწვრთნილები იყვნენ კარგად ჩაცმულ-შეიარაღებული რეზერვისტები, რომლებიც სამხედრო აღლუმებზე არმიისგან ნანათხოვარ “კამაზებზე” მხსდომნი არცთუ ურიგო შთაბეჭდილებას ახდენდნენ.

სამწუხაროდ, სამწუხაროდ, სამწუხაროდ – პაკაზუხომანია, მხოლოდ და მხოლოდ ტელეომახიანობით გატაცება ძვირი დაგვიჯდა, ძალიან ძვირი. მატერიალურადაც და ადამიანურადაც, ვინაიდან რაც დროს გადის მედიას სულ უფრო ნაკლებად ახსენდება გორში და სენაკში დაღუპული რეზერვისტები, რომელთა დაღუპვის გარემოების დასადგენად რამდენადაც ვიცი არანაირი გამოძიება არ დაწყებულა. დაღუპული რეზერვისტები, წყალში გადაყრილი ასეული მილიონები და რამდენიმე დღეში სრულიად დაშლილი სარეზერვო სისტემა – აი, რაც შეგვრჩა აგვისტოს ომის შედეგად!